ทำไม “บีอาร์เอ็น” จึงต้องขัดขวาง ศอ.บต. ในการพัฒนาจังหวัดชายแดนภาคใต้
ถามว่า ขบวนการแบ่งแยกดินแดน บีอาร์เอ็น ซึ่งเป็นผู้นำในการแบ่งแยกดินแดนใน 3 จังหวัด และ 4 อำเภอของ จ.สงขลา กลัวอะไรที่สุด ตอบว่า ขบวนการแบ่งแยกดินแดนไม่ว่าเป็น บีอาร์เอ็น หรือ ขบวนการอะไร ไม่ว่าจะที่ประเทศไทย หรือประเทศอื่นๆ กลัวที่สุดคือกลัว”การพัฒนา”เพราะการพัฒนา” ไม่ว่าเป็น การพัฒนา เศรษฐกิจสังคม การพัฒนาการศึกษา และ อื่นๆ ล้วนทำให้คนฉลาดขึ้น มีงานทำ มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น ครอบครัว “มั่นคง “ และ”ยั่งยืน” ไม่ตกเป็น”เหยื่อ”ภายใต้การ “ครอบงำ” ด้วยการโฆษณาชวนเชื่อ จาก บีอาร์เอ็น
ดังนั้นจึงอย่าได้แปลกใจ ที่ อับดุลการีม กาลิบ โฆษก ขบวนการแบ่งแยกดินแดน บีอาร์เอ็น จึงได้มีการแถลงการณ์อย่างเร่งรีบ ในการประณาม รัฐบาลสยาม และสนับสนุนการต่อสู้ของกลุ่ม”จะนะรักษ์ถิ่น” ต่อกรณีที่ตำรวจ สลายม็อบกลุ่ม”จะนะรักษ์ถิ่น” ที่หน้าทำเนียบรัฐบาล ซึ่งกลุ่ม”จะนะรักษ์ถิ่น”ไป ปักหลักค้างคืน เพื่อรอคำถามจาก พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรี ในกรณีของ โครงการ”เมืองอุตสาหกรรมแห่งอนาคต” หรือ”เมืองต้นแบบที่ 4” ที่รัฐบาลต้องการให้เกิดขึ้นที่ อ.จะนะ จ.สงขลา เพื่อการพัฒนาพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้ ตามมติ ครม. เมื่อวันที่ 7 พ.ค. 2562 ที่ผ่านมา
และอย่าแปลกใจ ที่ “ป้ายผ้า” และการ”พ่นสี” บนถนน ในหลายอำเภอของ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ด้วยคำว่า” SAVE CHANA” เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเป็น”ไฟลามทุ่ง” เพราะนี่คือ ปฏิบัติการของ “แนวร่วม” ฝ่าย เยาวชน หรือฝ่าย การเมือง ของ บีอาร์เอ็น ที่ออกมา ร่วมปฏิบัติการ เพื่อขยายความขัดแย้งให้ บานปลาย และ ให้เกิดความรุนแรง เพื่อสร้างความ เสียหาย ให้กับ รัฐบาล ตัวนายกรัฐมนตรี และ ศูนย์อำนวยการบริหารจังหวัดชายแดนภาคใต้
และติดตามด้วยการ เคลื่อนไหวของ ภาคประชาสังคมที่เป็น”ปีกทางการเมือง” ของ บีอาร์เอ็น ที่ถูก”จัดตั้ง” ในจังหวัดชายแดนภาคใต้ถึง 28 กลุ่ม ก็ออกมา เคลื่อนไหว โจมตีการ ผลักดันของรัฐบาล ให้ เอกชน สร้าง “เมืองอุตสาหกรรมแห่งอนาคต” หรือที่ฝ่ายผู้”เห็นต่าง” เรียกว่า”นิคมอุตสาหกรรมจะนะ” โดยพุ่ง”ปลายหอก” ไปยัง ศูนย์อำนวยการบริหารจังหวัดชายแดนภาคใต้
เพราะในรอบ 3 ปี ที่ผ่านมา ศูนย์อำนวยการบริหารจังหวัดชายแดนภาคใต้ หรือ” ศอ.บต.” ได้มีการ “ขับเคลื่อน” การพัฒนาเศรษฐกิจในพื้นที่อย่างต่อเนื่อง และเป็น”มรรคเป็นผล” เช่นโครงการ”เมืองต้นแบบที่ 1” ที่ อ.หนองจิก จ.ปัตตานี ทำให้มี โรงงานอุตสาหกรรมเกิดขึ้นแล้ว 3 โรงทำให้ เกษตรกรขาย ผลผลิตทางการเกษตร เช่น ปาล์ม ,มะพร้าว และ ทุเรียน ได้ในราคาที่สูงขึ้น และคนในพื้นที่ซึ่งเคยว่างงาน มีงานทำโดยไม่ต้องเดินทางไปทำงานที่ ประเทศมาเลเซีย และเมืองต้นแบบที่ 2 ที่ อ.เบตง จ.ยะลา ก็เป็นอีกพื้นที่หนึ่ง ที่ประสพความสำเร็จใน การท่องเที่ยววิถีวัฒนธรรม และธุรกิจชายแดน ที่มีผู้คนหลั่งไหลมาท่องเที่ยวเป็นจำนวนมาก ทำให้ ชาวบ้าน มีอาชีพ มีเงิน และพ้นจาก ความยากจน มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น อย่างเห็นได้ชัด
นี่ยังไม่นับรวมเรื่องของ โรงไฟฟ้าชีวะมวล ที่เกิดขึ้นถึง 15 โรง ใน 3 จังหวัด 4 อำเภอของ จ.สงขลา และการส่งเสริมให้เกษตรกร ปลูกไผ่เป็นพืชเศรษฐกิจ เพื่อป้อนโรงงานไฟฟ้า และเฟอร์นิเจอร์ รวมทั้งการส่งเสริมปลูกไม้โตเร็ว ปลูกกาแฟ “โรบัสต้า” โดยมีหน่วยงาน”ค้าปลีก”ของ การปิโตรเลียมแห่งประเทศไทย ( OR ) เป็นผู้รับซื้อ และกำลังมีการเกิดขึ้นของ”โรงสับ” เพื่อ นำไม่ไผ่มาแปรรูปป้อนโรงงานฟ้าอีก 5 โรงในพื้นที่
บีอาร์เอ็น จึงหวั่นไหว กับการ พัฒนาพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้ของ ศอ.บต. เพราะถ้า ศอ.บต. ยังดำเนินการอย่างนี้ต่อไปสมาชิกเก่าของบีอาร์เอ็นอาจจะกลายมาสนับสนุนรัฐบาล และการหาสมาชิกใหม่เพื่อเข้าสู่ขบวนการอยากจะยากขึ้นเพราะ”เงื่อนไข” หนึ่ง นอกจากเรื่อง ศาสนา ประวัติศาสตร์ ชาติพันธุ์ แล้ว ปัญหาความยากจน คนว่างงาน ไม่มีการพัฒนา ถูก บีอาร์เอ็น ใช้เป็น”เงื่อนไข”เพื่อชี้ให้ มวลชน เห็นว่า คนในจังหวัดชายแดนภาคใต้เป็น”พลเมืองชั้น 2” ที่รัฐบาล ทอดทิ้ง เพราะเป็นคน”มุสลิม” และกลายเป็น”เงื่อนไข” ที่วันนี้ ศอ.บต. เข้าไป”คลายปม” ที่สร้างความ โกรธแค้น ให้กับ บีอาร์เอ็น เป็นอย่างมาก และ บีอาร์เอ็น แสดงออกถึงความไม่พอใจอย่างรุนแรง คือการ วางระเบิด”ซีโฟร์”ที่หน้าป้ายชื่อ “ศอ.บต.” มาแล้วเมื่อปี 2562 ที่ผ่านมา เพื่อแสดงออกถึงการต่อต้านการ “พัฒนา”พื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้
ประเด็นความ”เห็นต่าง” ในเรื่อง”เมืองต้นแบบที่ 4” ที่ อ.จะนะ วันนี้จึงเป็นประเด็นที่”แหลมคม” และรัฐบาล ฝ่ายความมั่นคง ต้องมีความ”รอบคอบ””และต้อง”รู้ลึก รู้จริง” รัฐบาล ต้องไม่ตกเป็นผู้”พ่าย” โดยการ”ยุติ” โครงการดังกล่าว เพียงเพื่อไม่ต้องการขัดแย้งกับ”เอ็นจีโอ” และกลุ่มผู้”เห็นต่าง” เพื่อแก้ปัญหาเฉพาะหน้า เพราะหากรัฐบาล”พ่ายแพ้” ในครั้งนี้ หมายถึงความ”พ่ายแพ้”ตลอดกาล และต้องเก็บพับแผนการพัฒนาเศรษฐกิจของจังหวัดชายแดนภาคใต้ ตลอดไป และนี่คือ”ชัยชนะ” ของ ขบวนการแบ่งแยกแดนดินที่มี บีอาร์เอ็น เป็นแกนนำ
เมือง ไม้ขม